Το «μνημείο του αγνώστου πρόσφυγα» απέναντι από την Ακρόπολη

Με την έκθεση Documenta 14 που πραγματοποιείται στην Αθήνα από τις 8 Απριλίου έως τις 16 Ιουλίου, υπό τον τίτλο «Learning from Athens», όπου οι εργαζόμενοι ήδη καταγγέλλουν πως άλλαξαν εν μια νυκτί οι συμβάσεις τους και πως βιώνουν απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, τοποθετήθηκε ένα ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη μια φυσικού μεγέθους μαρμάρινη προσφυγική σκηνή στον αρχαιολογικό χώρο στο λόφο Φιλοπάππου ή Μουσών, ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη.




Η Καναδή «καλλιτέχνιδα» Ρεμπέκα Μπελμόρ πρότεινε την εγκατάσταση της μαρμάρινης σκηνής στον λόφο του Φιλοπάππου, δίπλα σε μονοπάτι που χάραξε ο Πικιώνης, ακριβώς απέναντι από τον Παρθενώνα και το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) αναίρεσε άμεσα τις όποιες εύλογες επιφυλάξεις μετά από τις διευκρινίσεις που έδωσε η διευθύντρια του καλλιτεχνικού γραφείου της documenta στην Αθήνα, Μαρίνα Φωκίδη.

Πηγή: iefimerida.gr

Το «έργο» ζυγίζει 300 κιλά και μεταφέρθηκε με ειδικό γερανό τύπου αράχνης σε δύο μέρη. Ο γερανός σταμάτησε στο φυλάκιο, ενώ για να μπορέσει να φτάσει στο συγκεκριμένο σημείο χρειάστηκε να γίνει «εικαστική» παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, κόβοντας κλαδιά από διάφορα δέντρα. Η μαρμάρινη σκηνή φυσικού μεγέθους μεταφέρθηκε μέχρι το σημείο εγκατάστασής της με ελαστικό διάδρομο πάνω σε κόντρα πλακέ, που σύμφωνα με τις τεχνικές διευκρινίσεις της κας Φωκίδη θα απορροφούσε τους κραδασμούς. Προφανώς θα εννοούσε τους κραδασμούς για την προστασία της μαρμάρινης σκηνής και όχι των αρχαίων του περιβάλλοντα χώρου.
Η διευθύντρια του καλλιτεχνικού γραφείου της documenta στην Αθήνα σημείωσε μάλιστα ότι το συγκεκριμένο σημείο επιλέχθηκε διότι «στόχος είναι η ‘συνομιλία’ του έργου με τον Παρθενώνα, το οικουμενικό μνημείο, αλλά και με τη σύγχρονη τοπογραφία, ενώ η σκηνή, που παραπέμπει στις κατοικίες ιθαγενών του Καναδά, έχει πολλαπλά νοήματα: την επισφάλεια, την λιτότητα, την προσφυγιά, το υποκατάστατο του σπιτιού». «Το λευκό μάρμαρο μνημειοποιεί την ιδέα της προσφυγικής κρίσης, ενώ η οξύμωρη κατάσταση της βαριάς μαρμάρινης σκηνής που μεταφέρεται δύσκολα από τη μία χώρα στην άλλη (σε αντίθεση με το ελαφρύ τύπου ιγκλού ‘σπίτι’ των ιθαγενών), έχει μια επιπλέον ‘ανάγνωση’: τη δυσκολία μετακίνησης των προσφύγων». Όσο για την επιλογή του λευκού μαρμάρου, η «καλλιτέχνις» θεώρησε ότι το χρώμα αυτό μπορεί να εναρμονιστεί με το περιβάλλον.
Η documenta του μπάτζετ των 70 εκατομμυρίων αποτελεί χοντρή business και προσφέρει τα μέγιστα στην παραπληροφόρηση, στην παραποίηση και στην παραχάραξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Πηγή: tvxs.gr

Τι άλλο θα μπορούσε να «πει» το μαρμάρινο έκθεμα της διεφθαρμένης –όπως καταγγέλλεται από τους ίδιους τους υπαλλήλους της– Documenta 14, την εκπρόσωπο της συστημικής λαθρολάγνας υποκουλτούρας, στην «συνομιλία» του με τον απέναντι Παρθενώνα, από το ότι «Επιτέλους σας κατακτήσαμε!»; «Εκεί που άλλοτε ο Ελληνικός Πολιτισμός έχτιζε Παρθενώνες, εμείς σήμερα στήνουμε ‘προσφυγικές’ σκηνές!».
Το κακόγουστο αυτό έκθεμα που ορθώνει σαρκαστικά το πυγμαίο ανάστημά του στον Παρθενώνα, το «οικουμενικό μνημείο», της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, φυλάσσεται επί 24ώρου βάσεως, την ίδια στιγμή που τα αρχαία μνημεία του περιβάλλοντος χώρου βρίσκονται απροστάτευτα έρμαια στο έλεος βανδάλων, μίσθαρνα της ίδιας υποκουλτούρας που υπηρετεί και η Documenta 14.








Ό,τι δεν κατάφεραν ανά τους αιώνες με πολεμικές επιδρομές… το κατάφεραν σήμερα με «ειρηνικό» τρόπο, εκμεταλλευόμενοι την συμπόνια και την ανθρωπιά των Ελλήνων και των Ευρωπαίων πολιτών. Αντί να μας κατακλύζουν πολεμιστές και στρατοί, εξαπολύουν σήμερα εναντίον μας σαν σμήνη ακρίδων «λαθρομετανάστες» και «πρόσφυγες μαϊμού», νεοεποίκους, τους μελαμψούς αχταρματοποιημένους Ευρωπαίους πολίτες του μέλλοντος, όπως τους οραματιζόταν ο Richard von Coudenhove-Kalergi.
Από την μια πλευρά βρίσκεται ο Παρθενώνας που είναι το απόλυτο σύμβολο. Είναι το πανανθρώπινο σύμβολο, το σύμβολο του πολιτισμού των πολιτισμών και εξ αυτού του συμβολισμού του η UNESCO το επέλεξε με τον πιο απόλυτο τρόπο ως έμβλημα της παγκοσμιότητας, ως έμβλημα της κοινής ιστορίας του ανθρώπινου είδους. Αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο που λειτουργεί ως σύμβολο τόσο της εθνικότητας όσο και του διεθνούς πολιτισμού (Μ. Beard).

Πηγή: anthologio.wordpress.com

Είναι το πρώτο των πρώτων σύμβολο του Ελληνισμού, που δεν υπερβαίνει απλά και μόνο τα άλλα σύμβολά μας εθνοκεντρικά ή θρησκευτικά λόγω της μεγαλύτερης διαχρονικότητάς του και εξυφαίνοντας ως εκ τούτου με έναν απόλυτα μοναδικό τρόπο την ενότητα του πολιτισμού μας αλλά και γιατί, αν και υλικό κυρίως δημιούργημα, η πνευματικότητά του υπερβαίνει την υλικότητά του. Εξαϋλώνεται από τη γνωστή σε κάθε γωνιά της Γης αρχιτεκτονική «Μορφή του» και ανατέμνει χρόνους και καιρούς ταξιδεύοντας με το ίδιο πάντα μήνυμα: του διαρκούς εκπολιτισμού και εξανθρωπισμού του ανθρώπου.
Ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη νοτιοδυτικά τοποθετήθηκε η «συνομιλούσα» με τον Παρθενώνα σκηνή του «αγνώστου πρόσφυγα», που συμβολίζει τον απόλυτο σκοταδισμό, την δουλεία, την σκλαβιά, την ταπείνωση, τον ευνουχισμό ενός λαού και την απανθρωπιά των περιούσιων επικυρίαρχων δυναστών της ανθρωπότητας. Ένα «μνημείο» που ευελπιστεί να πάρει κάποτε τη θέση του Παρθενώνα…


Δεν θέλω να αναφερθώ στα μεγάλα κανάλια και τα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ, που ούτως ή άλλως προωθούν αυτού του είδους την υποκουλτούρα, αλλά θέλω να αναφερθώ στα μικρότερα μέσα ενημέρωσης, όπως τοπικά τηλεοπτικά κανάλια, μπλοκ και ειδησεογραφικές σελίδες στο διαδίκτυο κ.λπ. και κυρίως σε αυτά του δήθεν «πατριωτικού» χώρου, που στην πραγματικότητα εκτελούν πειθήνια τις εντολές που τους επιτάσσει η διεθνής σιωνιστική τοκογλυφία. Δεν είναι τίποτ’ άλλο από υπηρέτες του ιδίου πολιτικού συστήματος. Παίρνουν εξαρχής συγκεκριμένες θέσεις, ώστε όταν αργότερα η λαϊκή οργή ή η λαϊκή αγανάκτηση φτάσει στο «απροχώρητο» και άρα σε ανεξέλεγκτο για το σύστημα στάδιο, ο λαός θα κινηθεί προς αυτές τις ελεγχόμενες από το ίδιο σύστημα «ακραίες» επιλογές. Δηλαδή ο λαός και πάλι βρίσκεται εξ αρχής εξαπατημένος. Βλέπουμε λοιπόν διάφορες εφημερίδες, μπλοκ, σελίδες στο internet κ.λπ. να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ως «εθνικιστές», «υπερπατριώτες», «τουρκοφάγοι» κ.λπ. και να επιδίδονται σε μια αέναη μάχη με το σύστημα, το «κακό», την δημοκρατία ή τους γείτονές μας κ.λπ. ενώ στην ουσία ο σκοπός τους είναι να αποκρύπτουν σημαντικά γεγονότα που στην πραγματικότητα θα εξέγειραν τις μάζες, ενώ εστιάζουν την προσοχή του κοινού σε άλλα θέματα, μπαίνοντας δηλαδή στο «τρυπάκι» της ιστορικής και πολιτισμικής αλλοίωσης ή της εμμονής σε ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος. Είναι τουλάχιστον αστείο να ευχόμαστε κάποτε στο μακρινό μέλλον ο πρωθυπουργός να βρίσκεται επάνω σε άρμα στρατιωτικό, την στιγμή που –όπως όλοι γνωρίζουμε– οι στρατιωτικοί αποτελούν κλίκα που απαρτίζεται από κομματόσκυλα της εκάστοτε εξουσίας, ενώ στην σκληρή πραγματικότητα του παρόντος κάποια γελοία πουλημένα υποκείμενα, εκπρόσωποι της δυτικής νεοταξίτικης θολοκουλτούρας στήνουν το «μνημείο του αγνώστου πρόσφυγα» απέναντι από τον Παρθενώνα. Όλα αυτά αποτελούν σανό για τα πρόβατα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν δεν διαβάζουμε πουθενά ότι στον λόφο του Φιλοπάππου, μέσα σε αρχαιολογικό χώρο, ακριβώς απέναντι από τον Παρθενώνα, έχουν στήσει το «μνημείο του αγνώστου πρόσφυγα». Μας κατευθύνουν να εστιάζουμε την προσοχή μας σε μερικούς Αλβανούς που σχηματίζουν με τα χέρια τους «μια ωραία πεταλούδα», ή στο δημοψήφισμα του «Σουλτάνου», την ώρα που οι δικές μας «σουλτάνες» έχουν επιδοθεί στο καταστροφικό για τη χώρα μας έργο τους.
Η αγανάκτηση και ο αποτροπιασμός έχουν κυριεύσει πλέον τους κατοίκους, τους υπαλλήλους, τους επισκέπτες, αλλά ακόμη και τους τουρίστες της περιοχής της Ακρόπολης. Πρέπει άμεσα να αφαιρεθεί αυτό το έκτρωμα «τέχνης» από τον αρχαιολογικό χώρο του λόφου των Μουσών. Τι δουλειά έχει ένα έκθεμα «μοντέρνας τέχνης» μέσα σε αρχαιολογικό χώρο; Αυτού του είδους συστημικοί ελιγμοί πραγματοποιούνται για την στατιστική σφυγμομέτρηση της λαϊκής οργής και αγανάκτησης. Και όσο δεν υπάρχει αντίδραση από το λαό, τόσο θα σκαρφίζονται όλο και πιο προκλητικές κινήσεις. Ποιος λησμόνησε τις παραστάσεις με τα παλλόμενα πέη που ήθελαν να ανεβάσουν στην Επίδαυρο;


Πηγή