Καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, με πολλαπλά προβλήματα υγείας, σε μια από τις σπανιότατες συνεντεύξεις του, ανοίγει την καρδιά του στη «Δημοκρατία» και στον Νίκο Νικόλιζα και μιλάει για όλα. Για αλήθειες και ψέματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μετά το φευγιό του ανθρώπου που έμελλε να αλλάξει άρδην την Εκκλησία της Ελλάδος.
Επιβεβαιώνει το πρόσφατο δημοσίευμα για εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών στην ασθένεια του Χριστόδουλου.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία στην περίπτωση του Μακαριστού Χριστόδουλου. Κάποιοι ήθελαν να τον βγάλουν από την μέση, καθώς ο λόγος του και η παρουσία του ενοχλούσαν.
Αν ζούσε όλα αυτά τα χρόνια, ίσως η κατάσταση να ήταν διαφορετική. Ο Μακαριστός ήταν αγαπητός στους Έλληνες, επηρέαζε την κοινή γνώμη και ενοχλούσε το κατεστημένο.
Ο Χριστόδουλος ήταν ανεξέλεγκτος, δεν έμπαινε σε καλούπια». Με αυτή τη φράση ο επικοινωνιολόγος Σωτήρης Τζούμας, ένας από τους πιο στενούς και πιστούς συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, σχολιάζει στη «δημοκρατία» το αποκαλυπτικό τηλεγράφημα του Οκτωβρίου του 2007 της αμερικανικής πρεσβείας για την ασθένεια του Χριστόδουλου και το Μακεδονικό.
«Αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα WikiLeaks» σημειώνει ο Σωτήρης Τζούμας, «τα έλεγα πριν από μια δεκαετία, ότι ο Χριστόδουλος ήταν στόχος των μεγάλων δυνάμεων και των ισχυρών, και δεν τον ήθελαν. Ιδού, λοιπόν! σήμερα επιβεβαιωνόμαστε επισήμως». «Ο Χριστόδουλος», λέει ο κ. Τζούμας, «από την αρχή είχε δείξει ότι δεν πρέπει να είμαστε ενδοτικοί στο θέμα της Μακεδονίας, διότι, αν αφήσουμε το όνομα, τότε είναι η αρχή του τέλους αυτής της κατάστασης. Είναι σαν να αρχίσουμε να δίνουμε κομμάτι της Ελλάδας μόνο και μόνο με την παραχώρηση του ονόματος».
Το τελευταίο διάστημα επανήλθε το καυτό θέμα με την αποκάλυψη των Wikileaks σε σχέση με τον Χριστόδουλου.
Έξω φρενών ήταν οι Αμερικάνοι με την ανένδοτη στάση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στο Σκοπιανό, όπως προκύπτει από απόρρητα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας που έχει δημοσιοποιήσει το Wikileaks!
Ο κυρ Γιάννης (Παρασκευαΐδης), όπως τον φωνάζουν στο ίδρυμα «Αγάπης Μέλαθρον ο Άγιος Χαράλαμπος» στο Αίγιο, ήταν ο μονάκριβος αδελφός του Χριστόδουλου και κατά 13 χρόνια μεγαλύτερος του. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έφυγε από τη ζωή, ο αδελφός του δεν είχε κανέναν στον κόσμο και ήταν ήδη 82 ετών. Έτσι τον πήρε υπό την προστασία του ο επιστήθιος φίλος του Χριστόδουλου, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Αν και τα κινητικά του προβλήματα τον έχουν αναγκάσει να μένει καθηλωμένος εδώ και μήνες στο αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας ως φύλακα άγγελό του την κυρία Ιωάννα, δεν παραπονιέται, παρά μόνο προσμονάει πότε θα… συναντήσει τον αδελφό του.
«Είμαι σίγουρος ότι με τον αδελφό μου θα ξανασμίξουμε. Δεν ξεχνιέται αυτός ο άνθρωπος. Ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη του» λέει και με λυγμούς ξεσπά σε κλάματα. Πολλές φορές σταματήσαμε τη συνέντευξη σκουπίζοντας τα μάτια του.
Τα γερασμένα χέρια του κρατούν μια μικρή φωτογραφία του Χριστόδουλου. «Μόνο αυτό έχω από τον αδελφό μου. Τίποτε άλλο. Το έχω για παρηγοριά» σημειώνει με παράπονο. «Ποιος δεν τον έχει μνημονεύσει όλα αυτά τα χρόνια και ποιος δεν έχει πει, πού ‘σαι, Χριστόδουλε; Αλλά έτσι είναι η ζωή. Ο Χριστόδουλος δεν έμεινε μόνο για τους λόγους του και επειδή ήξερε να μιλάει ωραία. Άγγιξε τις καρδιές εκατομμυρίων Ελλήνων γιατί ήταν καλός άνθρωπος, καλός χριστιανός» μονολογεί και κοιτάζει αλλού προκειμένου να κρύψει το γοερό κλάμα του.
Η εξιστόρηση του Γιάννη Παρασκευαΐδη αρχίζει από τα παιδικά χρόνια του στην Ξάνθη. «Μεγαλώσαμε μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Η οικογένειά μας έζησε δύο προσφυγιές: μία από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μία από τους Βούλγαρους» λέει, θυμίζοντάς μας όλα όσα βίωσαν ώσπου να ορθοποδήσουν ως οικογένεια. Ο κυρ Γιάννης γεννήθηκε στην οικογένεια Παρασκευαΐδη το 1926 στην Αδριανούπολη.
«Εκεί είχαμε ένα πολύ μικρό σπιτάκι. Ολοι σε ένα δωμάτιο. Ομορφο. Με κήπο. Με τον αδελφό μου είχαμε 13 χρόνια διαφορά. Η μητέρα μου έκανε πολλές προσπάθειες για να κρατήσει άλλο παιδί. Οταν έμεινε έγκυος στον Χριστόδουλο, αποφάσισε να κατέβουμε όλοι μαζί στην Αθήνα. Και τελικά γεννήθηκε ο Χριστόδουλος το 1939 στο Μαιευτήριο Έλενα».
«Του έδινε η μάνα μας χρήματα και εκείνος τα μοίραζε σε φτωχά παιδιά»
Από μικρό παιδί ο Χριστόδουλος (όπως λέει ο 92χρονος αδελφός του) ήταν κοντά στην Εκκλησία, κοντά στους φτωχούς.
«Ο αδελφός μου ανέκαθεν είχε υπόψη του να γίνει δεσπότης. Έλεγε στους γονείς μας: Εγώ θα γίνω δεσπότης. Και η μάνα μας του έλεγε: Μα, παιδί μου, δεν υπάρχει σχολή που να βγαίνεις δεσπότης. Και εκείνος της απαντούσε: Όχι, εγώ θα γίνω δεσπότης» εξιστορεί ο Γιάννης Παρασκευαΐδης.
Και πράγματι, ο μακαριστός Χριστόδουλος κατάφερε το ακατόρθωτο: να μπει στη Λεόντειο Σχολή και να αριστεύσει, ενώ παράλληλα ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της ιεροσύνης μέχρι να ψηφιστεί Αρχιεπίσκοπος και να γράψει το όνομά του στην Ιστορία με χρυσά γράμματα.
Οταν του επισημαίνουμε ότι είχε πολλούς εχθρούς, τονίζει με νόημα: «Πολλούς. Και μέσα από την Εκκλησία και εκτός αυτής. Δυστυχώς. Και εκείνος το μόνο που ήθελε ήταν απλά η Ελλάδα να μείνει αλώβητη». Στο ερώτημα αν έβλεπε τον εαυτό του εθνάρχη, μας σταματά: «Η πολιτική στην Ελλάδα θα ήθελε να έχει έναν Χριστόδουλο, αλλά δεν θα βρει. Ο αδελφός μου ήταν ασπίδα για την Ελλάδα. Εκανε ό,τι μπορούσε για το Μακεδονικό. Μέχρι εκεί που μπορούσε. Όταν αρχηγός της Εκκλησίας. Δεν ήταν πολιτικός».
«Με τον αδελφό μου μιλούσαμε όταν βρισκόταν στο Μαϊάμι. Ακουγόταν ήρεμος, όπως πάντα. Δεν είχε άγχος και μου έλεγε ότι πρέπει να υπομένουμε σε αυτή τη ζωή. Δεν φοβόταν τον θάνατο, όπως μου έλεγε. Έτσι και έδειχνε στα μάτια όλων μας. Ίσως δεν ήθελε να με πικράνει» θυμάται ο Γιάννης Παρασκευαΐδης.
«Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επέμβασης ευρέθησαν νεοπλασίες εκ μεταστάσεως στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Ως εκ τούτου, η μεταμόσχευση κρίνεται απαγορευτική» αναφέρεται στο δελτίο Τύπου που εκδίδεται από την Αρχιεπισκοπή.
«Οταν τον άνοιξε ο καθηγητής, ο Ανδρέας Τζάκης, διαπίστωσε ότι ήταν γεμάτος καρκίνο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, με αποτέλεσμα να τον ξανακλείσει. Από εκεί και πέρα, όλοι προσευχόμασταν στον Θεό για εκείνον» λέει με μεγάλη πικρία ο κυρ Γιάννης για το πόσο σύντομα έφυγε από κοντά του το στήριγμά του.
Στις 26 Οκτωβρίου ο Χριστόδουλος επιστρέφει στην «Ιθάκη» του, όπως έλεγε την Ελλάδα. Χαμογελαστός και συγκινημένος κατεβαίνει κατακίτρινος τις σκάλες του αεροπλάνου. Μέσα από τις τηλεοπτικές κάμερες ευχαριστεί όλους όσοι είναι στο αεροδρόμιο και τον περιμένουν και όλους όσοι τον έχουν περιβάλει με την αγάπη τους αυτό το διάστημα. Λίγες ημέρες αργότερα αρχίζει τη θεραπευτική αγωγή που έχουν από κοινού αποφασίσει οι Ελληνες γιατροί με τον δρα Τζάκη.
Οι εξελίξεις από εκεί και πέρα είναι καταιγιστικές.
Τα πρώτα έντονα σημάδια κατάπτωσης εμφανίστηκαν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Οι θεράποντες ιατροί υποδεικνύουν να μειωθούν οι επισκέψεις. Οι πόνοι του είναι αφόρητοι. Η χορήγηση παυσιπόνων μπαίνει σε ημερήσια διάταξη, με σκοπό να απαλύνει τις ελάχιστες μέρες που του απέμεναν στη ζωή.
Στο τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη στις 14 Ιανουαρίου οι θεράποντες ιατροί αναφέρονται στην «περαιτέρω επιδείνωση» της υγείας του και ανακοινώνουν την αναστολή της χημειοθεραπείας. Έπειτα από οκτώ μήνες η ασθένεια έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στον Αρχιεπίσκοπο φέρνοντάς τον στο τέλος της διαδρομής του στις 28 Ιανουαρίου 2008…
«Δεν τους άντεξε…»
Πριν από μερικές ημέρες ακόμα ένα δημοσίευμα για το πώς έφυγε ο μακαριστός Χριστόδουλος από τη ζωή προκάλεσε αίσθηση. Σε ερώτηση για το αν πιστεύει ότι τον «έφαγαν», όπως ακούγεται όλα αυτά τα χρόνια, η αντίδραση του αδερφού είναι ξεκάθαρη. «Τον αδελφό μου τον έστειλαν (κλαίει). Και τον έστειλαν στον θάνατο με όσα έλεγαν, με όσα έγραφαν. Δεν άντεξε να ακούει όσα του καταμαρτυρούσαν».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
● Οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην ταυτίζονται με τα περιεχόμενα του άρθρου. Τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν με οποιοδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
● Οι διαχειριστές του ιστολόγιου δεν ευθύνονται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει.
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, γενικά και εναντίον των συνομιλητών ή των συγγραφέων.
● Μην δημοσιεύετε άσχετα σχόλια με το θέμα.
● Με βάση τα παραπάνω οι διαχειριστές έχουν το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.