Δημ. Κούβελας : Ανεξήγητη η απροθυμία για τα μονοκλωνικά - Ενω περιμέναμε τόσο καιρο για αντικαρκινικά φάρμακα, ξαφνικά αποφάσισαν για αυτή τη μικρής σημασίας και θνητότητας νόσο, πρέπει να τα κάνουμε όλα πάρα πολύ γρήγορα..

Ο καθηγητής κλινικής φαρμακολογίας στο ΑΠΘ Δημήτρης Κούβελας, μιλώντας σήμερα στον 98.4 υποστήριξε εκ νέου ότι ενώ είναι εντυπωσιακά ταχύτατες οι ενέργειες για την χορήγηση άδειας υπό όρους για την κυκλοφορία εμβολίων και στην Ε.Ε. μέσω του EMA, την ίδια ώρα παραμένει ανεξήγητο, γιατί η ίδια σπουδή δεν επιδεικνύεται και για τα φάρμακα μονοκλωνικών

αντισωμάτων, που απευθύνονται σε άτομα που νοσούν ή θα νοσήσουν και ενδέχεται να υπάγονται σε εκείνες τις κατηγορίες που μπορεί να εξελιχθούν σε βαρέα περιστατικά για νοσΟκομεία και ΜΕΘ. Όπως είπε , είναι προφανές ότι από την στιγμή που τα εμβόλια απευθύνονται για προληπτική θωράκιση στον υγιή γενικό πληθυσμό , η Ελλάδα πρέπει να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα και για όσους νοσούν ή θα νοσήσουν , αφού η πανδημία δεν θα εξαφανιστεί από την μία μέρα στην άλλη και όσοι μολυνθούν , ούτως ή άλλως θα χρήζουν θεραπείας, αφού εμβόλιο δεν θα μπορούν να κάνουν. Μάλιστα ο κ. Κούβελας, που για χρόνια ήταν ο αντιπρόσωπος της χώρας στον EMA , υπέδειξε και τους τρόπους έκτακτης εισαγωγής τέτοιων φαρμάκων, υπενθύμισε ότι και τα εμβόλια άδεια υπό όρους λαμβάνουν όπως και τα φάρμακα αυτά μέχρι στιγμής στον FDA στις ΗΠΑ, ενώ απάντησε και στις αιτιάσεις περί διαθεσιμότητες , τονίζοντας ότι ούτε στα εμβόλια καλύπτουν όλο το πληθυσμό, αλλά και κλινικών μελετών ως προς τον αριθμό των νοσούντων σημειώνοντας ότι ο αριθμός τους είναι ικανοποιητικός αφού μιλάμε για νοσούντες και όχι για έρευνα σε γενικό πληθυσμό που αναφέρεται το εύρος των εθελοντών στα εμβόλια σε υγιείς , εκ των οποίων άλλωστε λίγοι νόσησαν. 

 

Άλλωστε όπως είπε , είναι δυνατόν να συγχέουμε τα μονοκλωνικά αντισώματα, που είναι ατομική θεραπεία για ασθενείς, με τα εμβόλια που είναι μέσο καταστολής της πανδημίας και μόνο προφυλακτικά μπορούν να δράσουν σε ατομικό επίπεδο; Είναι δυνατόν να υπονοούν κάποιοι ότι πρέπει να υποτιμήσουμε την ατομική θεραπευτική παρέμβαση επειδή έχουμε το εμβόλιο που δεν αποτελεί ποτέ θεραπευτική παρέμβαση σε κάποιον ήδη προσβεβλημένο; Δηλαδή δεν θα έχουμε άλλους νέους ασθενείς με COVID-19 μέχρι το τέλους του χρόνου, τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο και τους επόμενους μήνες; Δεν έχουν δικαίωμα οι υψηλού κινδύνου άνθρωποι να έχουν σήμερα, αύριο και τους επόμενους μήνες πρόσβαση σε θεραπεία, έστω κι αν είναι περιορισμένη η ποσότητα, που σημαίνει ότι θα την λάβουν όσοι είναι υψηλότερου κινδύνου;