Αρθρο των Serge Halimi & Pierre Rimbert στη Monde Diplomatique
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
[Και η εφημερίδα που δημοσίευσε το άρθρο και οι συντάκτες του δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: Η Σερβία υπήρξε θύμα παραπληροφόρησης, όμοιας με εκείνη που χρησιμοποιήθηκε εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν.
Το ερώτημα είναι πώς τέτοια «χοντρά» ψέμματα βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε όλες – μηδεμιάς εξαιρουμένης – τις κυβερνήσεις της Δύσης; Και η εκδοχή ακόμα ότι η Γερμανία πήρε εκδίκηση για την αντίσταση των Σέρβων κατά τον 2ο Π.Π. δεν αρκεί να εξηγήσει την έκταση της αποδοχής, την ένταση και τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Καταλήγει κανείς ότι το όριο που έθεσε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, όταν μοίραζε τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στους γιους του Αρκάδιο και Ονώριο, παραμένει αμετάθετο και χωρίζει δυο αντίθετους κόσμους: τον ορθόδοξο και τον δυτικό του παπισμού, του προτεσταντισμού και της αθεΐας. Αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή εν πολλοίς άγνωστη: η εκλεκτική συγγένεια Διαφωτισμού και Ισλάμ (περισσότερα προσεχώς). Ετσι η Δύση έστησε ένα προπύργιο του μαχητικού Ισλάμ στα Βαλκάνια, όπου βασιλεύει το εμπόριο ναρκωτικών και ανθρώπινων οργάνων. Δεν άξιζε το κόπο;!!! Ε.Δ.Ν.]
Πριν από είκοσι χρόνια, στις 24 Μαρτίου 1999, δεκατρία κράτη μέλη του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και της Γερμανίας [και της Ελλάδος, να μην το ξεχνούμε], βομβάρδιζαν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Ο πόλεμος αυτός διήρκεσε εβδομήντα οκτώ ημέρες και τροφοδοτείται με ψεύδη των μέσων ενημέρωσης με στόχο την ευθυγράμμιση της κοινής γνώμης των δυτικών πληθυσμών με την άποψη των στρατιωτικών επιτελείων. Οι Σέρβοι διαπράττουν «γενοκτονία», «παίζουν ποδόσφαιρο με κομμένα κεφάλια, κομματιάζουν πτώματα, αποσπούν τα έμβρυα νεκρών εγκύων γυναικών και τα ψήνουν», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, ο Σοσιαλδημοκράτης Ρούντολφ Σάρπινγκ, του οποίου οι δηλώσεις αναπαράγονταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης·δολοφόνησαν «100.000 έως 500.000 ανθρώπους» (TF1 [κανάλι], 20 Απριλίου 1999), αποτέφρωσαν τα θύματά τους σε «φούρνους, όμοιους με αυτούς του Άουσβιτς» (The Daily Mirror, 7 Ιουλίου).Μία προς μία, οι ψευδείς πληροφορίες θα καταρρεύσουν - αλλά μετά το τέλος της σύγκρουσης –κυρίως από την έρευνα του Αμερικανικού δημοσιογράφου Daniel Pearl (The Wall Street Journal, 31 Δεκεμβρίου 1999).
Ακριβώς όπως θα ξεφουσκώσει ένας από τους πιο εντυπωσιακούς χειρισμούς του τέλους του 20ου αιώνα: το σχέδιο Potkova («Πέταλο»), ένα έγγραφο που υποτίθεται ότι αποδεικνύει ότι οι Σέρβοι είχαν προγραμματίσει την «εθνοκάθαρση» του Κοσσυφοπεδίου. Η διάδοσή του από τη Γερμανία, τον Απρίλιο του 1999, χρησίμευσε ως πρόσχημα για την εντατικοποίηση των βομβιστικών επιθέσεων. Μακριά από το να είναι παρανοϊκοί χρήστες του Διαδικτύου, οι κύριοι παραπληροφοριοδότες ήταν οι δυτικές κυβερνήσεις, το ΝΑΤΟ και τα πιο σεβαστά μέσα ενημέρωσης.
Το ...τσίγκινο «Πέταλο»
Μεταξύ αυτών, η Le Monde, μια εφημερίδα της οποίας οι θέσεις χρησιμεύουν ως αναφορά στον υπόλοιπο γαλλικό χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η σύνταξή της, υπό τον Edwy Plenel, παραδέχεται ότι "είναι υπέρ της επέμβασης". Στην πρώτη σελίδα της έκδοσης της 8ης Απριλίου 1999, ένα άρθρο του Daniel Vernet αναγγέλει: «Το σχέδιο"Πέταλο"που προβλέπει την απέλαση των Κοσοβάρων». Ο δημοσιογράφος επαναλαμβάνει τις πληροφορίες που ανακοινώθηκαν την προηγούμενη ημέρα από τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Joschka Fischer. Αυτό το "σχέδιο της κυβέρνησης του Βελιγραδίου που περιγράφει λεπτομερώς την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφαρμόζεται στο Κοσσυφοπέδιο (...) φέρει τον κωδικό "Πέταλο", πιθανόν να συμβολίζει τη λαβή στον αλβανικό πληθυσμό", γράφει ο Vernet, για τον οποίο η υπόθεση "φαίνεται να προκαλεί ελάχιστες αμφιβολίες".
Δύο μέρες αργότερα, η καθημερινή εφημερίδα επανέρχεται φαρδιά-πλατειά στην πρώτη σελίδα: "Πώς ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ετοίμασε την εθνοκάθαρση". "Το Σερβικό σχέδιο" Potkova"προέβλεπε την βίαιη έξοδο των Κοσοβάρων από τον Οκτώβριο του 1998. Συνέχισε να εφαρμόζεται και κατά τις διαπραγματεύσεις του Rambouillet.»Η Le Monde επικαλείται ένα "στρατιωτικό έγγραφο της Σερβίας" και επαναλαμβάνει και πάλι τους ισχυρισμούς των Γερμανών αξιωματούχων, σε βαθμό να αναπαράγει στην ολότητά της μια περίληψη - αυτό που ονομάζουμε σήμερα "γλωσσικά στοιχεία’’–που διανεμήθηκε στους δημοσιογράφους από τον Γενικό Επιθεωρητή του Γερμανικού Στρατού. Το Βερολίνο έκτοτε προσπαθεί να δικαιολογήσει σε μια μάλλον ειρηνιστική κοινή γνώμη τον πρώτο πόλεμο που διεξήγαγε η Bundeswehr από το 1945, επιπλέον εναντίον μίας χώρας την οποία κατείχε πενήντα χρόνια νωρίτερα με τη Wehrmacht.
Αλλά αυτό το σχέδιο είναι πλαστό: δεν προέρχεται από τις σερβικές αρχές, αλλά κατασκευάστηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της Βουλγαρίας, η οποία το διοχέτευσε στους Γερμανούς με σκοπό να μπει στο ΝΑΤΟ. Το μυστικό θα αποκαλυφθεί στις 10 Ιανουαρίου 2000 από το εβδομαδιαίο Der Spiegel και θα επιβεβαιωθεί δώδεκα χρόνια αργότερα από τον πρώην Βούλγαρο Υπουργό Εξωτερικών. Εκ των υστέρων, το έγγραφο θα έπρεπε να είχε προκαλέσει ακόμα περισσότερη υποψία μιας και το "Πέταλο" λέγεται potkovica στα σερβικά, και όχι potkova, όπως επεσήμανε στις 15 Απριλίου 1999 ο Γερμανός βουλευτής Gregor Gysi στη Bundestag.Τον Μάρτιο του 2000, ο Γερμανός Ταξίαρχος Heinz Loquai εκφράζει σε ένα βιβλίο τις «αμφιβολίες του για την ύπαρξη τέτοιου εγγράφου»· η έρευνά του υποχρεώνει τον κ. Scharping να παραδεχτεί ότι δεν διαθέτει αντίγραφο του πρωτότυπου "σχεδίου". Ταυτόχρονα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία περιγράφει τα στοιχεία του λεγόμενου σχεδίου ως "υλικό ελάχιστα αποδεικτικό" (Hamburger Abendblatt, 24 Μαρτίου 2000)· και η εισαγγελέας Κάρλα Ντελ Πόντε δεν θα το αναφέρει καν στο κατηγορητήριο του Μιλόσεβιτς το 1999 και πάλι το 2001.
"Ο πόλεμος," εξήγησε ο Plenel λίγο μετά την έναρξη του βομβαρδισμού, "είναι η πιο τρελή πρόκληση για τη δημοσιογραφία. Εκεί αποδεικνύει την αξιοπιστία ή την εντιμότητά της. Ο ερευνητής δεν επανήλθε ποτέ σε αυτό το μεγάλο χάσμα με την «αγάπη των μικρών αληθινών γεγονότων» που διακηρύσσει στο βιβλίο του – λιβελογράφημα υπέρ της επέμβασης του ΝΑΤΟ. Η Le Monde θα θυμίσει ξανά το ψεύδος, αλλά σαν να το είχε αντιμετωπίσει πάντοτε με προσοχή: «Το «Πέταλο» παραμένει ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο έγγραφο, του οποίου η εγκυρότητα δεν αποδείχτηκε ποτέ» (16 Φεβρουαρίου 2002). Ειδικοί των Βαλκανίων, οι δημοσιογράφοιJean-Arnault Dérens και Laurent Geslin χαρακτηρίζουν από την πλευρά τους το σχέδιο Potkova «αρχέτυπο ψευδών ειδήσεων που εξέδιδαν οι δυτικοί στρατοί, αναπαραγόμενες από όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες».
Ο εορτασμός μιας επετείου δεν θα δικαιολογούσε την επιστροφή μας σε αυτό το θέμα. Αλλά μερικές από τις συνέπειές του εξακολουθούν να βαρύνουν τη διεθνή ζωή. Ηταν ο πρώτος πόλεμος που το ΝΑΤΟ, από τη δημιουργία του το 1949, επέλεξε να επιτεθεί σε ένα κράτος που δεν απειλούσε κανένα από τα μέλη του. Επικαλέστηκε ένα ανθρωπιστικό κίνητρο και ενήργησε χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών. Ένα τέτοιο προηγούμενο εξυπηρέτησε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003 κατά τη στιγμή της εισβολής του στο Ιράκ, η οποία βοηθήθηκε και πάλι από μια εκστρατεία μαζικής παραπληροφόρησης. Λίγα χρόνια αργότερα, η διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, τον Φεβρουάριο του 2008, θα υπονόμευε την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων. Και η Ρωσία θα βασιζόταν σε αυτήν την ανεξαρτησία όταν, τον Αύγουστο του 2008, αναγνώρισε εκείνες της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, δύο εδάφη που αποσχίστηκαν από τη Γεωργία. Και στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2014, όταν θα προσαρτούσε την Κριμαία.
Από τη στιγμή που ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο διεξήχθη από μια πλειοψηφία «αριστερών» κυβερνήσεων [Πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Κώστας Σημίτης, υπουργός Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου και υπουργός Εθνικής Αμυνας ο Ακης Τσοχατζόπουλος, να μη το ξεχνούμε] και υποστηρίχθηκε από τα περισσότερα συντηρητικά κόμματα, κανείς δεν είχε ενδιαφέρον να διερευνήσειτις επίσημες πλαστογραφίες. Και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι δημοσιογράφοι που έχουν εμμονή με τις ψευδείς ειδήσεις προτιμούν να κοιτάζουν αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
● Οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην ταυτίζονται με τα περιεχόμενα του άρθρου. Τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν με οποιοδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
● Οι διαχειριστές του ιστολόγιου δεν ευθύνονται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει.
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, γενικά και εναντίον των συνομιλητών ή των συγγραφέων.
● Μην δημοσιεύετε άσχετα σχόλια με το θέμα.
● Με βάση τα παραπάνω οι διαχειριστές έχουν το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.