Ω πτωχέ άνθρωπε της νέας εποχής, «του πολιτισμένου αιώνος» με τί καλπασμό τρέχεις στα ίχνη μιας απατηλής φαντασίας!
Η χίμαιρα της ζωής φαίνεται σαν μια φαντασία κι ένα όνειρο, η ωραιότης και η λαμπρότης, σαν ένα δώρο παραδεισένιο.
Μια ευτυχία ανθρώπινη, θέλοντας για πάντα να δημιουργήσεις, άρχισες χωρίς τον Θεό να την επιζητάς στην ζωή σου.
Ανακάλυψες τόσα πράγματα κι έχεις τόσες διευκολύνσεις πιστεύοντας ότι θα φθάσης στην τελειότερη ευτυχία!
Αλλά όμως, το εναντίον συνέβη• όσο περισσότερο την επιθύμησες αυτή τόσο μακριά σου έφευγε και συ τώρα παραμένεις δυστυχής.
Βαδίζεις στον βυθό της θαλάσσης και μέχρι τους αιθέρες πετάς, στην άκρη του κόσμου την σκέψη σου μ’ ένα καλώδιο μεταφέρεις.
Θα τελείωσης τα επαγγέλματα, τα ανθρώπινα καθήκοντα και θα πας στον άλλο κόσμο να δώσεις την «διαθήκη σου».
Στο κεραυνοβόλο κυνήγι σου για την «νήσο της ευτυχίας» έχεις πάντα το σώμα αχόρταστο και την ψυχή ανικανοποίητη.
Μ’ αυτά πού προσφέρει η γνώσις, αδιαφορώντας για τον Χριστό, 4000 χρόνια πίσω, στα ίχνη των τότε ανθρώπων επαναφέρει τον σημερινό κόσμο
Πάλι είμεθα στον «πύργο της Βαβέλ», διότι και τώρα σχετίζονται έθνη και πάλι δεν καταλαβαίνουμε τον δρόμο πού βαδίζουμε.
Τώρα το εκλεκτό του Θεού πλάσμα, σαν άγριο ζώο ζει, στην κακία και ουδέποτε μέχρι σήμερα δεν εφθάρη τόσο φοβερά!
Κοίταξε τον ανθρώπινο κόπο σου για τον οποίον αγωνίσθηκες και βλέπε σε ποιά άραγε μέτρα της ευτυχίας προώδευσες!
Κοίταξε πόσα κοιμητήρια σε λίγα χρόνια γέμισαν και πόσα εκατομμύρια σήμερα εστίες και πατρίδα έχασαν.
Βλέπε τις ατέλειωτες σειρές από αναπήρους και φουκαράδες από σακάτηδες στα άσυλα από χήρες και ορφανά.
Βλέπε την κοιλάδα των στεναγμών αυτών πού σήμερα προώδευσαν, άκουσε τον γογγυσμό του λαού με πόνο και κραυγές!
Και πες μου που η ευτυχία σου πού την επεδίωκες πάντοτε, σε τί σημείο έφθασες χωρίς πίστη στην πρόνοια του Θεού!
Ερεύνησες το βάθος της φύσεως σου και την ψυχή σου λησμόνησες ανέλυσες την φύση του φωτός ενώ το πνεύμα σου σκότισες.
Την αγριότητα της φύσεως επί το πλείστον δάμασες, ενώ τα κακά σου πάθη ισχυρότερα τα αγρίεψες.
Φτιάχνεις πόλεις ευρύχωρες και ταξιδεύεις στις θάλασσες με Ιπτάμενα φρούρια από μεταλλικά φτερά.
Με την εκτυφλωτική λαμπρότητα των κοσμικών εφευρέσεων κυριαρχεί στις ανθρώπινες ψυχές το ζοφερό σκοτάδι.
Τα εργοστάσια εργάζονται και ρυπαίνουν με τους καπνούς τον αιθέρα, αθλιότης ανυπόφορος μιας ζωής χωρίς πνεύμα.
Ξεφυσούν, στενάζουν τ’ αυτοκίνητα κι ο φουκαράς ο οδηγός με οργή και κουρασμένο πρόσωπο βρωμάει όλος από κάπνα.
Έλπιζες ότι οι χημικοί με τις ποικίλες θεωρίες θα σου έδιναν μια ευτυχία με άλλο τρόπο λειτουργίας.
Αλλά τα ισχυρότερα έθνη με τις εφευρέσεις των καταστρέφονται και σε σένα ετοιμάζει η μόδα το αθλιότατο φέρετρο σου.
Με τον ζωώδη εγωϊσμό θέλοντας την πρόοδο να πετύχης ιδού με δάκρυα και με βάσανα ο πτωχός κόσμος σε τρέφει.
Τώρα διψάς από ειρήνη και βλέπω ότι αναγκάζεσαι πάντοτε να δημιουργήσεις με συνδιασκέψεις μια ειρήνη χωρίς Θεό!
Αλλά η ειρήνη έρχεται από τον Κύριο, Αυτός είναι της ειρήνης χορηγός. Εάν δεν τρέξεις σ’ Αυτόν μάταια τρέχεις για την πρόοδό σου.
Ειρήνευσε πρώτα με τον Θεό, κάνοντας την ζωή σου πνευματική κι αν δεν κάνης αυτά, σκορπίζεται το έργο σου στον αέρα.
Την καθαρή απόκτησε αγάπη πού δεν ξέρει από υποκρισίες, διότι χωρίς τον στολισμό της δεν σε βοηθά ο πλούτος.
Αγάπα την ζωή της εγκράτειας και άφησε την έξαλλη στολή και αν δεν καταλαβαίνεις αυτό μάταια εκπολιτίσθηκες.
Στρέψε την νοερή ματιά σου στους περασμένους αιώνες και στο καρποφόρο πνεύμα της πίστης θα βρεις ό,τι τώρα έχασες.
Όπως δεν μπορείς να πιάσεις με το χέρι την σελήνη στο νερό, έτσι δεν μπορείς την παροδικότητα της ζωής να κράτησης στον παρόντα αιώνα.
Ο μοντέρνος πολιτισμός ένα ξένο πνεύμα σου έδωσε και από το φως της σωτηρίας με αηδία σε απομάκρυνε!
Καθώς τρέχουν οι δορυφόροι γύρω από την τροχιά των πάντοτε, έτσι και η «χίμαιρα» σήμερα τρέχει λησμονώντας τον Θεό!
Τρέχεις με τους χιλιάδες εργάτες με μια αστραπιαία ταχύτητα πού σε οδηγεί στην απώλεια, διότι άφησες τον δρόμο του Ιησού.
από το βιβλίο: Ο Βίος και τα Ποιήματα του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου, 1913-1960, Ρουμάνου ησυχαστού στην κοιλάδα του Ιορδάνου, (Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνος Γρηγοριάτης ), εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, (1984).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
● Οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην ταυτίζονται με τα περιεχόμενα του άρθρου. Τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν με οποιοδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
● Οι διαχειριστές του ιστολόγιου δεν ευθύνονται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει.
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, γενικά και εναντίον των συνομιλητών ή των συγγραφέων.
● Μην δημοσιεύετε άσχετα σχόλια με το θέμα.
● Με βάση τα παραπάνω οι διαχειριστές έχουν το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.